Vorto: vojaĝo

  1. Iom longa irado de iu loko al alia.

    • plezura, turisma, eksterlanda vojaĝo

    • «Vojaĝo al Kazohinio»

    • kion spertas afrikano post vojaĝo en eksterlandon

    • vi forgesas tiun memorindan vojaĝon en Parizon

    • li senprokraste komencis prepari sin al vojaĝo en Moskvon

    • Rimarko: Kiel kutime ĉe la direkta akuzativo, eblas diri kaj li multe vojaĝis en la Oriento, kaj li multe vojaĝis en la Orienton; tamen la senco ne tute samas: en la unua ekzemplo temas pri multaj vojaĝoj ene de la Oriento; do, «la Oriento» tiam estas loka cirkonstanco. En la dua okazo temas pri multaj vojaĝoj el ekster «la Oriento», do tiam «la Oriento» estas cela cirkonstanco.

En aliaj lingvoj

    • La bretona: beaj
    • La franca: voyage
    • La germana: Reise
    • La hispana: viaje
    • La hungara: utazás
    • La nederlanda: reis
    • La rusa: путешествие, поездка