La Simpla Vortaro de Esperanto

Vorto: voĉo

Sono de parolo, kanto, krio, farata de aero elblovita el la pulmoj kaj vibrigita de la laringo.
- paroli per malforta, sonora, raŭka, dolĉa, mallaŭta, trema voĉo
- aŭdigi sian voĉon
- voku per plena voĉo
- elokventa voĉo
- mi ne aŭskultis la voĉon de miaj instruantoj
- obei ies voĉon
- laŭtigi sian voĉon favore al iu
- se vi vokos la prudenton kaj direktos vian voĉon al la saĝo
- kiam li ĉarmigas sian voĉon, ne kredu al li
- la voĉo de la prudento, konscienco
- la voĉo de la sango de via frato krias al mi de la tero
- obeante la voĉon de indiferenta egoismo
- harmonia, basa voĉo
- per la malakra voĉo de l' violonĉelo ŝi diris al li, kion ŝi ne kuraĝus esprimi per vortoj
Esprimo de la opinio de ĉiu pri demando, decido aŭ elekto.
- mi petas, ke ĉiu volu bone kaj libere pripensi sian voĉon
- la homoj diskutis al kiu politika forto ili donu sian voĉon
- esti elektita per 90 voĉoj kontraŭ 10
- via propono estos akceptita per plimulto da voĉoj
- havi la ĉefan voĉon (tono)
- en okazo de nombroegaleco de la voĉoj la Prezidanto havas decidan voĉon
- infano kaj fiŝoj voĉon ne havas
Konjugacia formo montranta, ĉu la ago esprimata de la verbo estas farata aŭ ricevata de la subjekto.
- aktiva, pasiva voĉo
Registro, parto propra al instrumento aŭ voĉregistro en komponaĵo.
- en murmuro monotona de la voĉo saksofona
- kvarvoĉa kanto
- la soprana voĉo estas tipe uzata por la ina protagonisto de la opero, ekde la lasta duono de la 18-a jarcento