Vorto: viando

  1. Muskola parto de animala karno, do escepte de haŭto, graso, tripo; kaj ankaŭ escepte de la karno de fiŝoj, moluskoj kaj aliaj senvertebruloj, rigardata kiel nutraĵo.

    • la ŝafidviando estas tre delikata

    • estas preparata el kokina viando kaj rizo

    • la tranĉilo estis tiel malakra, ke mi ne povis tranĉi per ĝi la viandon

    • ĝi estas nek viando, nek fiŝo

    • li havis viandon, mi havis nur oston ‐ li havis la ĝuon, mi pagis la koston

En aliaj lingvoj

    • La angla: meat
    • La belorusa: мяса
    • La bretona: kig
    • La bulgara: месо
    • La ĉeĥa: maso
    • La ĉina: 肉
    • La franca: viande
    • La germana: Fleisch
    • La hispana: carne
    • La hungara: hús
    • La indonezia: daging
    • La kataluna: carn
    • La nederlanda: vlees (om te eten)
    • La okcitana: carn
    • La pola: mięso
    • La portugala: carne
    • La rusa: мясо
    • La slovaka: mäso, mäso
    • La sveda: kött