Vorto: vanto
-
Eco de io vanta.
la ĝiskreva himnokanto, kolekta, koresponda vanto, kaj pri gramatikreguloj disputas aro da stranguloj rajdante sur la Fundamento
ne pro vanto aŭ aroganto - li ja estis homo tre honesta
la vanteco de la mondo, plena de mizeroj
«mi povas lin kisi!» ŝi diris fiere kaj ĉirkaŭprenis lian kolon, en tio konsistis ŝia vanteco, kaj Antono nenion havis kontraŭ tio
Rimarko: «Vanto» oni nomas ankaŭ ŝnuregon por fiksi maston.
-
Stajo.
Gray pririgardis la ŝipon, ordonis streĉi la vantojn
Rimarko: Vanto fundamente signifas gravigon de bagateloj.
En aliaj lingvoj
- La angla: transitoriness
- La belorusa: марнасьць, нікчэмнасьць, нязначнасьць, малаважнасьць
- La ĉeĥa: ješitnost (vlastnost), marnivost
- La franca: futilité
- La germana: Eitelkeit
- La hispana: vanidad, banalidad, futilidad
- La hungara: értelmetlenség, üresség (pejoratív), hiábavalóság
- La pola: próżność, znikomość
- La portugala: frivolidade, futilidade, vaidade
- La rusa: суетность
- La slovaka: márnomyseľnosť
- La germana: Want