Vorto: vanta

  1. Ne valoranta atenton aŭ prizorgon pro sia malgraveco aŭ nedaŭreco.

    • la vantaj plezuroj de la mondo

    • ĉio estas vanta kompare kun la eterneco

    • vanta babilado

    • nur kiel fantomo iras la homo, nur vante li klopodas

    • mi ne plu rigardos homon inter la loĝantoj de la vantejo

    • kio estas bona por la homo dum la tagoj de lia vanta vivo, kiun li pasigas kiel ombro?

  2. Amanta posedi kaj montradi bagatelojn; vantanima, malmodesta, sinmontrema.

    • vanta virino

    • ni estas tiel vantaj, ke ni kredas nin ĉiam interesaj

    • mi malamas la adorantojn de vantaj idoloj

    • fieraj vantaj infanoj

    • la itala prezidanto, Silvio Berlusconi, estas vanta kaj tute netaŭga kiel moderna ŝtatestro

En aliaj lingvoj

    • La angla: frivolous
    • La belorusa: пусты, марны, дробязны, малаважны, няважны, нязначны
    • La ĉeĥa: bezobsažný, jalový, marnivý, nicotný, planý
    • La franca: frivole, superficiel (frivole), vain
    • La germana: eitel
    • La hispana: banal, fútil
    • La hungara: üres (pejoratív), puszta (pejoratív), értelmetlen, hiú
    • La nederlanda: ijdel
    • La pola: czczy, marny, próżny
    • La portugala: frívolo, fútil, vaidoso
    • La rusa: пустячный, пустяковый, пустой, суетный
    • La slovaka: bezobsažný, jalový, márnivý, planý
    • La angla: vain, conceited
    • La belorusa: дробязны, нікчэмны, славалюбны
    • La hispana: vanidoso, presumido
    • La hungara: hiú, öntetszelgő
    • La rusa: суетный, мелочный, тщеславный