Vorto: trio

  1. Tri aferoj aŭ personoj kune.

    • sidanta en la konsilantaro de la saĝuloj, estro de trio, estis Adino

    • el la tri li estis honorata de du kaj estis ilia estro, sed en la trion li ne eniris

    • kiam la trio revenis hejmen, Cindrulino en sia malpura vesto kuŝis en la cindro

    • trio plaĉas al Dio

  2. Muzikverko por tri voĉoj aŭ instrumentoj.

    • la trio por fluto, vjolo kaj harpo de Claude Debussy

    • Rimarko: Baze de la fundamenta radiko tri, oni uzas ankaŭ la vorton «tri·op·o» kun tiu signifo: la Triopo Kingstona estas usona muzikista grupo fama pro lanĉi movadon de popularigo de kantoj en popolmuzika stilo, la triopo furoris fine de la 1950-aj jaroj kaj komence de la 1960-aj. La vorton «tri·o» oni fundamentsence ankaŭ uzas por nomi tri aferojn aŭ tri personojn: de la tri li estis honorata kaj estis ilia estro, sed en la trion li ne eniris; trio plaĉas al Dio.

  3. Ensemblo ludanta tiajn verkojn.

    • Trio Matamoros estis muzika grupo, nome romantika trio de Kubo

En aliaj lingvoj

    • La germana: Dreier, drei Dinge, Trio
    • La angla: trio
    • La belorusa: трыё
    • La ĉeĥa: trojice
    • La germana: Trio
    • La hungara: trió
    • La kataluna: trio
    • La nederlanda: trio
    • La pola: trio
    • La portugala: trio
    • La rusa: трио
    • La slovaka: triumvirát, trojica
    • La ukraina: тріо