Vorto: tino

  1. Granda nekovrita kuvo el ligno.

    • en tiu angulo staris tino por akvo

    • tino kun butero

    • lesivtino, vintino

    • la premejoj estas plenaj kaj la tinoj tropleniĝis

    • Rimarko: Oni nomas ankaŭ tinuson foje tino.

  2. Granda marfiŝo, atinganta longecon inter 1 m kaj 4 m, kun serpoforma vosto kaj dua dorsnaĝilo samforma kaj preskaŭ kontraŭa al la anusnaĝilo, kun firma bongusta karno iom similanta bovidan viandon; genro el familio skombredoj (Thunnus).

    • por kapti tinusojn, fiŝistoj devas vojaĝi al malproksima maro apud Sud-Afriko

    • pro sia delikata karno tinuso estas multe kaptata kaj manĝata

    • Rimarko: Oni foje trovas ankaŭ la nomon tino: tinuso estas la preferinda formo, ĉar tino jam estas nomo de ujo.

En aliaj lingvoj

    • La belorusa: чоп, кадка, кадзь, балея, бодня, цэбар, кубел
    • La ĉeĥa: džber, káď, putna, škopek, štoudev
    • La franca: baquet, auge, cuve
    • La germana: Kübel, Trog, Tonne
    • La hungara: dézsa, sajtár, ülőkád
    • La nederlanda: tob, tobbe, trog
    • La pola: ceber, kadź, szaflik
    • La portugala: tina
    • La rusa: чан, бадья, лохань, ушат, кадка
    • La slovaka: džber, kaďa, putňa, škopík
    • La angla: tuna
    • La belorusa: тунец
    • La bulgara: тон
    • La ĉeĥa: tuňák
    • La franca: thon
    • La germana: Thunfisch
    • La hispana: atún
    • La hungara: tonhal
    • La indonezia: tuna
    • La itala: tonno
    • La kataluna: tonyina
    • La nederlanda: tonijn
    • La pola: tuńczyk
    • La portugala: atum, albacora
    • La rusa: тунец
    • La slovaka: tuniak