Vorto: surdulo
-
Homo kiu ne aŭdas aŭ ne bone aŭdas.
ne malbenu surdulon, kaj antaŭ blindulo ne kuŝigu falilon
mi estas kiel surdulo kaj ne aŭdas
li faris ĉion bone, li igas la surdulojn aŭdi, kaj la mutulojn paroli
aŭskultu, ho surduloj, kaj vi, blinduloj, rigardu, por ke vi vidu
mi ĵus finlegis libron pri la gestolingvoj de la surduloj
-
(figure) Homo kiu obstine malvolas aŭdi, akcepti, konsenti, komplezi.
prediki al surduloj
En aliaj lingvoj
- La angla: deaf person
- La ĉeĥa: hluchý člověk
- La franca: sourd (subst.)
- La germana:
- La hispana: sordo
- La hungara: siket, süket
- La itala: sordo (sost.)
- La kataluna: sord
- La nederlanda: dove, hardhorige
- La pola: głuchy, niesłyszący
- La rusa: глухой (в знач. сущ.)
- La slovaka: hluchý človek
- La hungara: süket ember, érzéketlen ember