Vorto: suno

  1. La stelo, ĉirkaŭ kiu moviĝas la tero.

    • mi estas la plej feliĉa homo sub la suno

    • post vetero malbela lumas suno plej hela

  2. Sunaj radioj trafantaj la supraĵon de nia terglobo.

    • ni ĝuis agrablan sunon

En aliaj lingvoj

    • Ido: suno
    • Interlingvao: sol
    • La afrikansa: son
    • La angla: sun
    • La belorusa: сонца
    • La bulgara: слънце
    • La ĉeĥa: slunce
    • La ĉina: 日 [rì], 太阳, tr. 太陽 [tàiyáng]
    • La franca: soleil
    • La germana: Sonne
    • La hebrea: שמש
    • La hispana: sol
    • La hungara: Nap
    • La indonezia: matahari
    • La itala: sole
    • La japana: 太陽 [たいよう], 日 [ひ]
    • La kataluna: sol
    • La nederlanda: zon
    • La okcidentfrisa: sinne
    • La pola: słońce
    • La portugala: sol
    • La rumana: soare
    • La rusa: солнце
    • La slovaka: slnce, slnko
    • La sveda: sol
    • La turka: güneş
    • Loĵbano: solri
    • Tokipono: suno
    • Volapuko: sol
    • La germana: Zentralgestirn
    • La hungara: csillag
    • La kataluna: estel, astre
    • La germana: Sonnenstrahlen
    • La hispana: rayos solares
    • La hungara: napfény
    • La kataluna: llum solar