Vorto: sulko

  1. Longforma rekta fosaĵo farita per plugilo en la tero.

    • plugis plugistoj, faris siajn sulkojn longaj

    • la plugisto plugas por semado, sulkaranĝas kaj erpas sian kampon

    • herbo sur la sulkoj de la kampo

  2. Longforma rekta kavaĵo aŭ kavaĵeto.

    • ĉiun bruton, kiu havas disfenditajn hufojn kaj distranĉan sulkon sur la hufoj vi povas manĝi

    • avineto estas tre maljuna, ŝi havas tre multe da sulkoj sur la vizaĝo kaj tute blankajn harojn

    • la malgranda birdo trovis tie aŭ alie en la glitveturilaj tersulkoj ian grajneton

    • li sidas kun griza kapo, kurbigita, gratante per la ungoj sulkojn en la ŝtona tablo

    • ĉe pli detala rigardado, la dezerto ŝajnus malpli unutona, ĝia sablo formas vicon de sulkoj, kiuj similas grandegajn akvajn ondojn

    • sulkoplena frunto

En aliaj lingvoj

    • La angla: furrow
    • La bulgara: бразда
    • La ĉeĥa: brázda, rýha, stružka
    • La franca: ride, sillon
    • La germana: Furche, ,
    • La hispana: surco
    • La hungara: barázda
    • La itala: solco
    • La nederlanda: voor (in grond)
    • La rusa: борозда
    • La slovaka: brázda, vráska
    • La angla: wrinkle, groove
    • La bulgara: бръчка
    • La germana: Falte, Runzel, Rinne, Rille
    • La hungara: ránc
    • La nederlanda: rimpel
    • La rusa: морщина, складка