Vorto: spico

  1. Aroma, ordinare vegetaĵa, substanco destinita por bongustigi manĝaĵojn.

    • ili vendadis plej diversajn spicojn kiel ekzemple safranon, anizon, zingibron kaj precipe pipron

    • al farun' malbonspeca ne helpos la spico

En aliaj lingvoj

    • La angla: spice (noun)
    • La belorusa: спэцыя, прыправа, заправа, закраса
    • La ĉeĥa: koření
    • La franca: épice
    • La germana: Gewürz
    • La hispana: especia
    • La hungara: fűszer
    • La japana: 香辛料 [こうしんりょう], スパイス [すぱいす]
    • La kataluna: espècia
    • La nederlanda: specerij, kruid
    • La pola: przypawa, korzenie (przyprawa)
    • La rusa: специя, приправа, пряность
    • La slovaka: korenie