Vorto: sorĉi

  1. (transitiva) Estigi, per helpo de diabloj, supernaturajn, ordinare malicajn efikojn.

    • li esploradis la estontecon, aŭguradis, sorĉadis

    • li jam de longe sorĉis ilin per magiaĵoj

    • proksime estis arbaro, pri kiu oni diris, ke ĝi estas sorĉita: kiu eniros tien, ne facile revenos

    • li sorĉis por ni tri botelojn da vino

    • sed jam hodiaŭ li sorĉis vin, kiel serpento kolombojn (vidu hipnotigi)

    • a. Transsorĉi.

      • lian sinjoron oni sorĉis rano

      • mi ne estas vera fiŝo, mi estas sorĉita princo

  2. (transitiva) (figure) Ĉarmegi, pasie logi.

    • ili estas sorĉitaj de tiu ideo

    • niaj saĝuloj lasis sin sorĉi per lia elokventeco

    • ni ne povis disiĝi de tiu sorĉanta vidaĵo

    • dolĉa, ensorĉanta voĉo

En aliaj lingvoj

    • La angla: bewitch
    • La belorusa: чараваць, вядзьмарыць
    • La bulgara: омагьосвам
    • La franca: ensorceler, jeter un sort
    • La germana: zaubern, hexen, verhexen
    • La hispana: embrujar, hechizar
    • La hungara: varázsol, elvarázsol
    • La nederlanda: toveren
    • La rusa: колдовать, околдовать, заколдовать
    • La belorusa: зачароўваць, зачараваць, прычараваць
    • La bulgara: очаровам
    • La germana: bezaubern
    • La hispana: hechizar (seducir)
    • La hungara: elbűvöl, elbájol, megbabonáz
    • La nederlanda: betoveren
    • La rusa: очаровывать, очаровать