Vorto: sen-

  1. Prefikso uzata.

    • a. None

      • senago, senatende, senbrila, sencela, senĉesa, sendanka , sendefenda virino, senefika, senekzerca, senfina, senhonta, senkompata, senmorta, senmova , senokupa , senpeka , senprepara, senprofita , senprokraste, senpuna, sensignifa, senzorga , sendependa, seninterrompa , senpartoprena

      • senscieco

    • b. None

      • senforta, senkulpa, senlaca, senpera, senprudenta , sensperta, sensprita, senutila

    • c. Por derivi el substantivoj, helpe de la sufiksoj ig kaj iĝ, verbojn signifantajn senigon de la ideo esprimata en la substantivo.

      • senarbigi , senhomigi, senhaŭtigi, senmebligi , senmovigi, senheredigi, senkulpigi, senkuraĝigi , senbriliĝi, senkoloriĝi

En aliaj lingvoj

    • La hungara: -mentes, -tlen, -tlan, -telen, -talan
    • La rusa: без-, бес-
        • a. La rusa: обез-, обес-