Vorto: ruto

  1. Iom ligna herbo kun forta odoro, kurace uzata, kreskanta de Mediteraneo ĝis Okcidentazio; genro el familio rutacoj (Ruta).

    • vi pagas dekonaĵojn de mento kaj ruto kaj ĉiu vegetaĵo

    • jen estas ruto por vi kaj ankaŭ iom por mi

    • la edzino de Ŝafi metis ungventon sur la ŝveldikan vangon kaj fumigis ruton

En aliaj lingvoj

    • La angla: rue
    • La belorusa: рута
    • La ĉeĥa: routa
    • La franca: rue (plante)
    • La germana: Raute
    • La hispana: ruda
    • La hungara: ruta
    • La kataluna: ruda
    • La nederlanda: wijnruit
    • La portugala: arruda
    • La rusa: рута
    • La slovaka: ruta