Vorto: rajto

  1. Povo, pravigita de leĝo aŭ moro, nepre fari ion aŭ postuli ion de aliuloj.

    • nur la devoj estas la fundamento de la rajtoj

    • havi la rajton de voĉdonado

    • ĉiu, kiun oni kondamnis al la morto, havas la rajton paroli antaŭ sia fino

    • sur la danan tronon mi havas rajtojn

    • ni havas plenan rajton uzi

    • ĉiu homo havas plenan naturan kaj nedisputeblan rajton paroli, kian lingvon aŭ dialekton li volas, kaj konfesi, kian religion li volas

    • kiu havas forton, havas rajton

    • defendi siajn rajtojn

    • perdi siajn politikajn rajtojn

    • Ligo pri la homaj rajtoj

    • rajto de sindefendo

    • rajto de aŭtoreco

En aliaj lingvoj

    • La angla: right
    • La belorusa: права
    • La ĉeĥa: oprávnění, právo, právo (na něco)
    • La franca: droit (juridique)
    • La germana: Recht
    • La hebrea: זכות
    • La hispana: derecho (jurídico)
    • La hungara: jog (jogosultság)
    • La kataluna: dret
    • La nederlanda: recht
    • La pola: prawo
    • La portugala: direito
    • La rusa: право
    • La slovaka: právo
    • Tokipono: ken