Vorto: propra

  1. Apartenanta ekskluzive al iu aŭ al io.

    • propra nomo

    • jen moro propra al la Angloj

    • Esperanto estas propra apartenaĵo de neniu nacio

    • poezio kaj elokventeco havas ĉiu propran harmonion

    • propra opinio ne estas leĝo por alia

  2. Apartenanta nur al la subjekto de la propozicio; akcentas la posedan pronomon.

    • timulo timas eĉ sian propran ombron

    • personoj, kiuj ne scias alian lingvon krom sian propran

    • li falis en sian propran kaptilon

    • korniko vundita propran voston timas

    • ĉiu propran saĝon posedas

    • en propra angulo ĉiu estas fortulo

    • en fremda tegmento li flikas truon kaj en propra ne vidas la fluon

    • marŝi sur propraj piedoj

    • propramova, propravola (spontanea)

En aliaj lingvoj

    • La angla: one's own
    • La belorusa: свой, уласны, асабісты
    • La ĉeĥa: vlastní
    • La franca: propre (à soi)
    • La germana: eigen
    • La hispana: propio, particular, personal, intrínseco
    • La hungara: saját, tulajdon, maga
    • La nederlanda: eigen
    • La portugala: próprio, particular, pessoal, intrínseco
    • La rusa: свой, собственный
    • La slovaka: vlastný