Vorto: paro

  1. Aro el du objektoj aŭ estuloj prezentantaj ian similecon aŭ rilatecon kaj konsiderataj kiel unu tuto, nome.

    • a. Aro de du samspecaj objektoj destinitaj por kuniĝo.

      • paro da gantoj, ŝuoj

    • b. Duopo da samspecaj estuloj.

      • paro da bovoj, da amikoj

      • geedza paro

      • por paro amanta ĉiu loketo sufiĉas

      • bela paro por altaro

  2. Matematika objekto, konsistanta el du objektoj prenitaj laŭ difinita ordo.

    • oni signas per (a,b) la paron konsistantan el a kaj b

    • (a,b) = (b,a), se kaj nur se a = b

    • en la paro (a,b), a estas la unua termo kaj b la dua

    • la paroj (a,b) kaj (c,d) estas egalaj, se kaj nur se a = c kaj b = d

    • eblas derivi la nocion paro de la nocio aro, identigante (a,b) kun la aro {a,{a,b}}

    • Rimarko: Naciaj lingvoj ofte hezitas, ĉu paro estu duopo aŭ duelementa aro, kaj laŭbezone aldonas «ordigita» por la unua, kaj «neordigita» por la dua. Tiun ĉi konvencion sekvas , sed ŝajnas al ni preferinde konsideri, ke la baza senco estas duopo.

En aliaj lingvoj

    • Ido: paro
    • La angla: pair
    • La bretona: re (manegoù, botoù...), koublad
    • La ĉeĥa: dvojice, pár
    • La franca: paire, couple
    • La germana: Paar
    • La hispana: pareja
    • La hungara: pár
    • La nederlanda: paar
    • La okcidentfrisa: pear
    • La portugala: par
    • La rusa: пара
    • La slovaka: dvojica, pár
    • La sveda: par
    • La angla: couple, ordered pair
    • La bretona: koubald (mat.)
    • La franca: couple (math.)
    • La germana: (geordnetes) Paar
    • La hispana: par ordenado
    • La pola: para (uporządkowana), dwójka, ciąg dwuwyrazowy
    • La rusa: (упорядоченная) пара