Vorto: parko

  1. Ĉirkaŭbarita, arboriĉa, taŭge flegata terspaco, servanta kiel publika aŭ privata promenejo; plezurarbareto.

    • li kuradas en la reĝa parko kaj sur la remparoj

    • alaŭdo en la Frederika parko

    • ili elflugis tra la fenestroj de la palaco trans la parkon kaj la arbaron

    • en granda parko, longa duonmejlon, kuris cervoj, kapreoloj kaj leporoj

    • Li elkuris malaperis en la aleoj de l' parko

    • en angulo de la parko, ĉe la lago, troviĝis eta benko, kiu estis la sola atestanto de iliaj varmaj kisoj

    • Rimarko: Parkoj estas ankaŭ tri diinoj.

  2. Naturrezervejo.

    • ni serĉis en la urbo vojaĝagentejon, kiu ofertus al ni ekskurson al la nacia parko

    • povas okazi, ke en la listo de mondaj kulturaj kaj naturaj heredaĵoj aperos ankaŭ nacia parko de la kurŝa terlango, dividita inter Litovio kaj Rusio

En aliaj lingvoj

    • La angla: park
    • La belorusa: парк
    • La bretona: liorzh (park), park (liorzh)
    • La bulgara: парк
    • La ĉeĥa: parkoviště
    • La ĉina: 公园 [gōngyuán]
    • La franca: parc
    • La germana: Park
    • La hungara: park
    • La indonezia: taman
    • La nederlanda: park
    • La pola: park
    • La portugala: parque
    • La rusa: парк
    • La slovaka: parkovisko
    • La bretona: park naturel
    • La franca: parc naturel, réserve naturelle
    • La germana: Nationalpark
    • La hungara: természetvédelmi terület, natúrpark
    • La indonezia: taman nasional
    • La nederlanda: natuurpark, park (natuurreservaat), natuurreservaat
    • La portugala: parque natural
    • La rusa: заповедник