Vorto: natura

  1. Apartenanta al la naturo kaj konforma al ĝiaj leĝoj.

    • studi la naturajn fenomenojn

    • tiu altaĵo ne estas natura monto

    • per neevitebla natura reago

    • li mortis per natura morto

    • natura mineralakvo

    • reciproka fremdeco dividas inter si la naturajn filojn de sama lando

    • Volapuk pereis ĉefe pro manko de natura evoluipovo

    • natura entjero

  2. Konforma al denaska ecaro de estulo aŭ aĵo kontraste kun artefariteco, kulturo, civilizo aŭ kun afekto aŭ komplikeco.

    • sekvi siajn naturajn inklinojn

    • ni ne konas la naturan staton de l' prahomo

    • natura (neakirita, seninstrua) elokventeco, spirito

    • natura saĝo

    • la naturaj kaj la artaj lingvoj

    • ĉiu lingvo natura konstruiĝis blinde

    • natura stilo

    • konstante kunpuŝiĝante unuj kun la aliaj, la lingvoj perdas sian naturan riĉecon kaj ĉarmon

  3. Memkomprenebla, memsekva.

    • tia singardo estas tute natura ĉe maljunulo

    • la ideo de Kolumbo ŝajnas al ni nun tute simpla kaj natura

    • kiel grandega malhelpo tie ĉi aperos ne sole la reciproka envio de la popoloj, sed ankaŭ la tute natura timo de ĉiu nacio jam simple pro sia ekzistado

  4. Kvalifikas noton ne modifitan de dieso aŭ bemolo.

En aliaj lingvoj

    • La belorusa: прыродны, натуральны
    • La bretona: naturel
    • La ĉeĥa: naturální, přirozený, přirozený, přírodní, samozřejmý
    • La franca: naturel
    • La germana: natürlich
    • La greka: φυσικός
    • La hispana: natural
    • La hungara: természeti, természetes
    • La indonezia: alami, alamiah, natural
    • La nederlanda: natuurlijk
    • La portugala: natural
    • La rusa: природный, естественный
    • La slovaka: nenútený, neumelý, prirodzený
    • La sveda: naturlig