Vorto: najtingalo

  1. Genro el familio turdedoj (Luscinia), rimarkinda pro sia bela kanto.

    • li ankaŭ havis najtingalon, kiu povosciis kanti tiel, kvazaŭ ĉiuj ĉarmaj melodioj loĝus en ĝia malgranda gorĝo

    • la najtingalo kantas belege, kaj la kardelo ĝin imitas

    • loĝis najtingalo, kiu kantadis tiel dolĉe, ke eĉ la malriĉa fiŝkaptisto, kiu tute kaj plene estis okupita de sia profesio, silente kuŝiĝadis kaj aŭskultadis

    • ĉiuj kantoj de la oriento parolas pri la amo de la najtingalo al la rozo

    • eĉ najtingalo ne estas sen galo

En aliaj lingvoj

    • La angla: nightingale
    • La belorusa: салавей
    • La bretona: eostig
    • La bulgara: южен славей
    • La ĉeĥa: slavik, slavík obecný
    • La franca: rossignol
    • La germana: Nachtigall
    • La greka: αηδόνι
    • La hispana: ruiseñor
    • La hungara: fülemüle, csalogány
    • La kataluna: rossinyol, gènere Luscinia
    • La nederlanda: nachtegaal
    • La persa: بلبل
    • La pola: słowik
    • La portugala: rouxinol
    • La rusa: соловей
    • La slovaka: slávik
    • La sveda: näktergal
    • La turka: bülbül