Vorto: modo

  1. Nedaŭra, kaprica kutimo, moro aŭ maniero, koncernanta precipe vestadon.

    • vestita laŭ la plej nova pariza modo

    • vestitaj laŭ la tiuepoka modo

    • vestita laŭ la lasta modo

    • ĝi estas la lasta modo

    • mallongaj roboj estas nun en modo

    • ĉapelo nigra, ĉifita kaj de antaŭlonge pasinta modo

    • homoj, kiuj okupas sin je ĉia plej sencela kaj senutila sensencaĵo, se ĝi nur estas en modo kaj konforma al la rutinaj ideoj de la amaso

    • estas nun modo interesiĝi pri sporto

    • mezuri ĉion per mezurilo de la modo

    • en ĉiu urbo naskiĝis modo trakuri la stratojn kun torĉoj, muziko, kaj antaŭ ĉio kun plenaj kruĉoj

    • pri tiuj ĉi ideoj estas modo paroli ne alie, ol kun ironia kaj malestima rideto

    • Rimarko: Vidu modo (gramatiko).

  2. Moduso.

    • formoj de la verbo: la tempo estanta akceptas la finiĝon -as, la tempo estinta -is, la tempo estonta -os, la modo kondiĉa -us, la modo ordona -u, la modo sendifina -i

    • la tempoj estanta, estinta kaj estonta kaj la modoj sendifina, kondiĉa kaj ordona

    • Rimarko: Vidu modo (kutimo de vestado kaj tiel plu).

    • Rimarko: PV konfuzas modalon kaj moduson; PAG donas al modo la sencon modalan.

En aliaj lingvoj

    • Ido: modo
    • La angla: fashion
    • La belorusa: мода
    • La bretona: giz
    • La ĉeĥa: modus, nejčastější hodnota statistického souboru
    • La franca: mode (vest. etc.)
    • La germana: Mode
    • La hispana: moda
    • La japana: ファッション [ふぁっしょん], 流行 [りゅうこう], はやり
    • La nederlanda: mode, fashion
    • La pola: moda
    • La rusa: мода
    • La slovaka: modus, najčastejšia hodnota štatistického súboru
    • La germana: Modus (Verbkategorie)
    • La bretona: doare (yezhadur)
    • La franca: mode (grammatical)
    • La hispana: modo
    • La nederlanda: wijs (v.werkwoord)
    • La rusa: наклонение (глагола)