Vorto: mirto
-
Genro el familio mirtacoj (Myrtus), arbeto kun ĉiamverdaj ledecaj folioj kaj bonodoraj blankaj floretoj, dediĉita al la militherooj ĉe la grekoj kaj al Venuso ĉe la romanoj.
prenu branĉojn de olivarbo, branĉojn de oleastraj arboj, branĉojn de mirto
en dezerto Mi aperigos cedron, akacion, mirton, kaj olivarbon
en la arbaroj pendis citronoj kaj oranĝoj, mirtoj kaj mentoj plenigis ĉion per sia bonodoro
vane ili frapadis ĉirkaŭ si per branĉo de mirto, la muŝoj ne ĉesis pikadi
la sinjoro donacis al li belan palacon, en la fundo de la ĝardeno, ĉirkaŭitan de arbaro de figarboj, mirtoj kaj baobaboj
En aliaj lingvoj
- La angla: myrtle
- La belorusa: мірт
- La ĉeĥa: myrta
- La franca: myrte
- La germana: Myrte
- La hungara: mirtusz
- La kataluna: murta
- La nederlanda: gagel, mirte
- La portugala: murta, mirta
- La rusa: мирт, мирта
- La slovaka: myrta