Vorto: mema

  1. Individua, originala, karakteriza por ies memo.

    • ankaŭ ĉe Mallia legeblas poemoj esperantismaj kun «aliro tro patosa kaj maltro originala kaj mema», laŭ la vortoj de Neves en la enkonduko

  2. La sama, pri kiu temas aŭ kiun koncernas la afero; identa.

    • Rimarko: Tian uzon oni efektive trovas en la Reto, sed mi ne konas ĝin ĉe la bonaj aŭtoroj. Ĝi ŝajnas al mi evitinda francaĵo, kiu ne rilatas logike al la senco de la partikulo mem. En PIV2 ĝi ne aperas.

En aliaj lingvoj

    • La belorusa: сам
    • La finna: ominainen, luonteenomainen
    • La germana: selbst
    • La hispana: mismo/a
    • La hungara: ugyanaz
    • La nederlanda: zelf
    • La rusa: самобытный
    • La slovaka: totožný s predmetom