Vorto: liuto

  1. Iu el diversaj kordinstrumentoj kun sonkesto, unumane tenebla kolo kaj pluke, plektre aŭ arĉe sonigeblaj kordoj streĉitaj laŭlonge de la kolo.

En aliaj lingvoj

    • La angla: lute
    • La belorusa: лютня
    • La ĉeĥa: loutna
    • La franca: luth
    • La germana: Laute
    • La greka: λαούτο
    • La hungara: lant
    • La nederlanda: luit
    • La pola: bandura, gęśl, lutnia
    • La portugala: alaúde
    • La rumana: bandură, lăută
    • La rusa: лютня
    • La slovaka: lutna