Vorto: lasta

  1. Estanta post ĉiuj ceteraj en tempo aŭ spaco.

    • li alvenis la lasta

    • la lastaj tagoj de libertempo

    • la lasta kvaronluno

    • la lastan fojon, kiam mi vidis lin

    • tia estis ĝis la lasta tempo la opinio de la Esp-istaro

    • la plej lastaj (novaj) eltrovoj de la scienco

    • plej bone ridas, kiu laste ridas

    • en tiu nobla vetbatalo, ni ne volas resti inter la lastaj

    • lastaj paĝoj de libro

    • esti ĉe la lasta vico de la aŭdantaro

    • loĝi ĉe la lasta etaĝo

    • en Esperanto la akcento estas ĉiam sur la antaŭlasta silabo

    • la komitato transdonu siajn konsilojn al nia L. K. por ke tiu ĉi lasta esploru la aferon

    • lastmoda

  2. Estanta post ĉiuj aliaj laŭ la ordo aŭ rango en serio.

    • esti la lasta en konkurso

    • lasta sed ne malplej valora

    • lastvice, nelastrange

  3. Post kiu ekzistas neniu alia en tempo aŭ spaco: ekstrema.

    • por la lasta fojo mi vin admonas

    • ĉe lia lasta horo

    • eluzi siajn lastajn fortojn

    • elspezi sian lastan monon

    • lasthoraj informoj

    • pluraj el miaj infanoj mortis, jen la du lastaj

    • la lasta (mondfina) juĝo

    • la lasta (decida) vorto en tiu afero ne estas ankoraŭ parolita ( vorto)

    • ĝis la lastaj limoj de la tero

    • la lasta limo de la pacienco

En aliaj lingvoj

    • La angla: last
    • La belorusa: апошні
    • La bretona: diwezhañ
    • La ĉeĥa: poslední
    • La franca: dernier
    • La germana: letzt
    • La greka: τελευταίος
    • La hebrea: אחרון
    • La hispana: último
    • La hungara: utolsó
    • La indonezia: [akhir] terakhir
    • La itala: ultimo
    • La nederlanda: laatste
    • La pola: ostatni
    • La portugala: último, derradeiro, final
    • La rumana: ultim
    • La rusa: последний
    • La slovaka: posledný