Vorto: laiko

  1. Ekleziano kiu ne estas kleriko aŭ monaĥo.

  2. (figure) Homo, ne havanta apartan kompetentecon; nefakulo, malspertulo.

    • laiko en lingvistiko ofte ne konscias la alilandan devenon de esprimo, kiun li uzas

    • komputila laiko

    • Rimarko: La metaforo implicas ke la klerikoj estas pli kleraj; tio certe malveras en (ekz-e) ortodoksismo, kie la laikoj partoprenas en la ekleziaj aferoj (inklude la konciliojn), profesoras en pastraj altlernejoj kaj tiel plu; absolute maleblas uzi la rusan «мирянин» por diri «diletanto» ‐ male, oni trovas tute senironiajn tekstojn pri «du eminentaj teologoj laikaj, Ĥomjakov kaj Kirievskij». Oni do prefere uzu tiusence la vorton profanulo (ankaŭ Zamenhof uzis la «profan»-vortojn por esprimi nekompetenton).

En aliaj lingvoj

    • La angla: layman
    • La ĉeĥa: laik, nikoli kněz nebo mnich
    • La franca: laïc (subst.), laïque (subst.)
    • La germana: Laie
    • La greka: λαϊκός
    • La hungara: laikus, világi
    • La kataluna: laic (subst.)
    • La nederlanda: leek
    • La pola: laik, świecki
    • La portugala: leigo
    • La rusa: мирянин
    • La slovaka: diletant, neodborník
    • La angla: layman, non-professional
    • La franca: béotien (subst., fig.), ignare (subst.), ignorant (subst.), inculte (subst.)
    • La hungara: laikus, nem szakmai
    • La kataluna: llec (subst.)
    • La pola: laik, dyletant, ignorant
    • La rusa: профан