Vorto: laŭro

  1. Genro el familio laŭracoj (Laurus), kreskanta en mediteranea regiono, ĉiamverda arbo kun ledaj folioj kaj blunigraj beroj, en la antikva tempo uzata por kroni venkintojn.

    • floranta oleandro kaj freŝaj laŭrbranĉoj, alportitaj el malantaŭ la montoj

    • en la krono, kiu ornamas lian gajan kapon, elkreskas nova folio de laŭro (vidu laŭrokrono)

    • Rimarko: Komparu Laŭro (virina nomo)

En aliaj lingvoj

    • La angla: laurel, bay tree
    • La belorusa: лаўр
    • La bretona: loreenn, gwezenn-lore
    • La franca: laurier
    • La germana: Lorbeerbaum
    • La hispana: laurel
    • La hungara: babérfa
    • La kataluna: gènere Laurus, llorer
    • La nederlanda: laurier
    • La pola: laur
    • La portugala: louro (subst., bot.)
    • La rusa: лавр