Vorto: kolo

  1. Parto de la korpo kuniganta la kapon kun la trunko.

    • havi gracian, ĝirafan kolon

    • ĵeti sin sur la kolon de iu

    • mi metis braceletojn sur viajn manojn kaj kolĉenon sur vian kolon

    • mizero piedojn sanigas, kolon elastigas

    • riski sian kolon

    • kolrompa laboro

  2. Longa mallarĝa kolforma parto de objekto.

    • kolo de botelo, retorto, veziko

    • kolo de la femurosto

    • markolo

    • terkolo

    • montkolo

  3. Kolsimila parto de korda muzikilo, la loko de la fingrotabulo.

En aliaj lingvoj

    • La angla: neck
    • La bulgara: врат, шия
    • La ĉeĥa: hrdlo, krk
    • La franca: cou
    • La germana: Hals
    • La hebrea: צוואר
    • La hispana: cuello
    • La hungara: nyak
    • La indonezia: leher
    • La nederlanda: hals, nek
    • La pola: szyja
    • La portugala: pescoço
    • La rumana: gât, col
    • La rusa: шея
    • La slovaka: hrdlo, krk
    • La sveda: hals
    • La turka: boyun
    • La franca: col (d'un objet)
    • La germana: Hals, Enge, Engpass, Engstelle
    • La nederlanda: hals
    • La pola: szyjka
    • La rusa: гриф (муз.)