Vorto: ke

  1. Dependiga konjunkcio, enkondukanta.

    • a. de subjekto.

      • estas al mi tre agrable, ke mi havas la okazon nun saluti vin

      • ne bone estas, ke la malsanuloj fumas tian fortan tabakon

    • b. de apozicio.

      • tiun supozon, ke li estas trompisto, mi tuj pruvos al vi

      • mi faras al vi donacon, ke el via buŝo eliros perloj

      • malgraŭ tio, ke

    • c. de predikato.

      • lia penso estas, ke ni devas akcepti la inviton

    • ĉ. de objekta komplemento.

      • mi sentas, ke la morto baldaŭ min vokos

    • d. de kaŭzo.

      • mi estas furioza, ke mi staras kiel malpravulo, dum mi estas prava

      • mi ĝojas, ke vi bone fartas

      • mi dankas, ke vi venis

    • e. de celo.

      • ekzistas ezoko, ke fiŝo ne dormu

      • trapiku lin, ke li momente falu

      • kiu mi estas, ke mi iru al faraono?

    • f. de rezulto.

      • la muroj estis ornamitaj per grandaj pentraĵoj, ke estis plezuro ĉion tion vidi

      • paca silento, ke ne blovas eĉ vento

      • kio estos al la popolo, ke ĝi ploras?

    • g. de kondiĉo.

      • supoze ke estas dioj, tiuj dioj estas bonaj

      • mi morgaŭ foriros, kondiĉe ke vi min akompanos

En aliaj lingvoj

    • La angla: that
    • La belorusa: што (злучнік), каб
    • La ĉeĥa: že, aby, nechť
    • La finna: että
    • La franca: que (conj. sub.)
    • La germana: dass
    • La hebrea: ש-, אשר
    • La hungara: hogy
    • La kataluna: que
    • La nederlanda: dat
    • La pola: aby, ażeby, bodaj, by, że
    • La rumana: că, poate, probabil
    • La rusa: что (союз), чтобы (союз перед повелительным наклонением)
    • La slovaka: aby, že
    • La sveda: att
    • Volapuko: das
        • a. La germana: damit