Vorto: kano
-
Alta herbo, kies trunketoj iĝas per sekiĝado fortikaj, ordinare el familio poacoj, kiel ekzemple fragmito.
inter la kanojn sur la bordo de la Rivero
-
Trunketo de kano , uzata kiel materialo pro fari meblojn, aŭ kiel iloj, ekzemple bastono por sin apogi, aŭ por frapi.
ŝi prenis por li keston el kanoj kaj ĉirkaŭŝmiris ĝin per asfalto kaj peĉo
vi fidas la apogon de Egiptujo, tiu kano rompita, kiu, se iu sin apogas sur ĝi, eniras en lian manon kaj trapikas ĝin
sin apogi sur rompita kano
ne malvolu puni knabon: se vi batos lin per kano, li ne mortos
kano kaj instruo donas saĝon
en tia okazo mia ŝultro defalu de la dorso, kaj mia brako rompiĝu de kano
En aliaj lingvoj
- La angla: cane, reed
- La belorusa: трысьнёг
- La bretona: korzenn (plant)
- La ĉeĥa: rákos, třtina
- La franca: roseau, canne (bot.)
- La germana: Schilfrohr
- La hispana: caña
- La hungara: nád
- La kataluna: canya
- La nederlanda: riet
- La pola: trzcina
- La portugala: cana-de-vassoura, junco
- La rusa: тростник
- La slovaka: trsť obyčajná
- La bretona: bazh, gwialenn
- La franca: canne (bâton)
- La germana: Rattan, Rohr-
- La hungara: bambusznád
- La nederlanda: rietstengel
- La portugala: cana, caniço, vara, bengala