Vorto: kalo

  1. Loko en la haŭto, precipe ĉe piedoj aŭ manoj, malmoliĝinta pro frotado.

    • la forĝisto estas nigra, malpura, havas fingrojn kovritajn de kaloj

    • mi certe tretas sur kelkaj piedkaloj ĉe la profesia instruistaro

En aliaj lingvoj

    • La angla: callus, corn
    • La belorusa: мазоль
    • La bretona: kaledenn (kroc'hen)
    • La ĉeĥa: mozol
    • La franca: cal
    • La germana: Schwiele
    • La hispana: callo
    • La hungara: bőrkeményedés, tyúkszem
    • La kataluna: call, durícia
    • La nederlanda: eelt
    • La pola: odcisk, nagniotek, modzel
    • La portugala: calo
    • La rusa: мозоль
    • La slovaka: mozoľ, otlak
    • La sveda: liktorn, valk
    • Latineca nomo: callus, clavus