Vorto: kalkano

  1. Posta parto de la homa aŭ simia piedo.

    • li sin turnis sur la kalkano

    • la maŝo enkroĉigos lian kalkanon

    • li sidiĝis rajde sur la kapro, frapis ĝiajn flankojn per siaj kalkanoj kaj forgalopis

    • la knabino fortranĉis pecon de la kalkano, superforte enpuŝis la piedon en la ŝuon, kunpremis pro doloro la dentojn kaj iris renkonte al la princo

    • de la peruko ĝis la nudaj kalkanoj

En aliaj lingvoj

    • La angla: heel
    • La belorusa: пята, пятка
    • La bretona: seul (troad)
    • La bulgara: пета
    • La ĉeĥa: kalkán
    • La franca: talon (du pied)
    • La germana: Ferse, Hacke (Ferse)
    • La hispana: talón
    • La hungara: sarok (lábé)
    • La indonezia: tumit
    • La itala: calgagno, tallone
    • La kataluna: taló (anat.)
    • La nederlanda: hiel
    • La pola: pięta
    • La portugala: calcanhar
    • La rumana: călcâi
    • La rusa: пятка, пята
    • La slovaka: kalkán
    • La sveda: häl