Vorto: juna

  1. Kiu estas en la komenca fazo de sia vivperiodo, ankoraŭ kreskanta aŭ disvolviĝanta, ne tute maturiĝinta.

    • juna virino, knabo, ĉevalo, bovido, folio

    • lernu juna, vi scios maljuna

    • tio vere estas juna pizo, kiu elburĝoniĝis kun siaj verdaj folietoj

    • la ĉitiea Esperanto-movado estas tre juna

    • la pli juna filino

    • Rimarko: La frazo mi gratulis... la junajn geedzojn estas dubinda: ĉu temas pri la aĝo de la geedzoj (kaj tiusence ĝi estus tute bona: gratuli la junajn geedzojn pri la naskiĝo de ilia unua infano), aŭ eble «la junaj geedzoj» estas tio, kion en la moderna Esperanto oni nomas novgeedzoj?

  2. Juneca.

    • oni povas esti juna ĉe la kvardeka jaro, kaj maljuna ĉe la dudeka

    • ŝi rejuniĝis post sia edziĝo

  3. Antaŭ nelonge farita kaj ankoraŭ ne matura ‐ ne akirinta la plenan forton, la guston kaj tiel plu.

    • juna vino, fromaĝo

En aliaj lingvoj

    • Ido: yuna
    • La angla: young
    • La belorusa: юны, малады
    • La bretona: yaouank
    • La ĉeĥa: mladý, mladistvý, nedospělý
    • La franca: jeune (adj.)
    • La germana: jung
    • La hebrea: צעיר
    • La hispana: joven
    • La hungara: fiatal, ifjú
    • La indonezia: muda
    • La itala: giovane, nuovo
    • La nederlanda: jong
    • La okcidentfrisa: jong
    • La pola: młody, młodociany
    • La portugala: jovem, novo
    • La rumana: tânăr
    • La rusa: молодой, юный
    • La slovaka: mladý
    • La sveda: ung
    • Tokipono: lili
    • Volapuko: yunik