Vorto: jo
-
Nomo de la dektria litero de la Esperanta alfabeto: , uzata i.a. kiel.
nomoj de la literoj: fo, go, ĝo, ho, ĥo, i, jo
Rimarko: La duonvokaloj «j» kaj «ŭ» estas laŭ la elparola maniero vokaloj: ili estas farataj sen baro de la aerfluo. Sed ili rolas en la lingvo kiel konsonantoj. Ili estas ĉiam mallongaj, kaj neniam povas ricevi akcenton. Duonvokalo ĉiam aperas kune kun vera vokalo, kaj sin apogas al tiu vokalo en la elparolo.
a. (maj.) simbolo de ĵulo:;
J
b. (min.) mallongigo de jaro:;
j
-
-j (finaĵo)
En aliaj lingvoj
- La franca: j (lettre)
- a. La ĉeĥa: J (joule)
- La franca: Joule
- La slovaka: J (joule)
- b. La franca: année