Vorto: ido

  1. Naskito, filo aŭ filino rilate al ambaŭ aŭ ajna el siaj gepatroj.

    • justa kaj helpema li estas, humila kaj rajdanta sur azeno, sur ido de azenino

    • ĉi tiuj transmaraj barbuloj, idoj de hundoj, fratoj de Fenicianoj kaj Hebreoj!

    • ĉe la marbordo alvenis la idoj de aero

  2. Homa ido, infano, filo aŭ filino.

    • geedzoj kun multaj idoj

    • la infanoj devos esti idoj de kiel eble plej kapablaj personoj

    • sed venu ĉi tien vi, ho filoj de sorĉistino, idoj de adultulo kaj malĉastulino!

    • ĉu povas virino forgesi sian infaneton kaj ne kompati la idon de sia ventro?

    • ĉu vi ne estas infanoj de krimo, idoj de mensogo?

    • Berveling estas vera ido de la ekumenisma epoko

  3. Praido.

    • mi estas filo de saĝuloj, ido de antikvaj reĝoj

  4. Disĉiplo.

    • la idoj de Apolono, de Orfeo, de Platono, de Lutero, de sankta Bruno

En aliaj lingvoj

    • La angla: young
    • La belorusa: дзіця, нашчадак
    • La ĉeĥa: descendent, dítě, potomek
    • La franca: petit (d'un animal), descendant, disciple, héritier (disciple), rejeton
    • La rusa: детёныш, потомок, порождение
    • La slovaka: dieťa, mláďa, potomok
    • La germana: Baby, Kind, Sprössling
    • La hungara: gyerek, kölyök, sarj
    • La nederlanda: kind
    • La pola: dziecko
    • La portugala: filho
    • La rusa: дитя, чадо
    • La sveda: bebis, barn
    • La germana: Nachkomme
    • La hungara: ivadék, utód
    • La nederlanda: afstammeling
    • La pola: potomek
    • La portugala: descendente
    • La rusa: дитя, потомок
    • La sveda: avkomma
    • La hungara: követő
    • La nederlanda: discipel
    • La pola: uczeń
    • La rusa: последователь, питомец