Vorto: iam

  1. Adverbo, signifanta.

    • Rimarko: Kiam en la propozicio estas jam ia nea vorto, iam, laŭ la 12-a regulo de la gramatiko, anstataŭas neniam, sed gardas ties sencon: li al neniu helpis iam; neniu iam ion aŭdis pri la najtingalo; mi ekbruligos por li funebran torĉon, kiun ankoraŭ neniu reĝo havis iam.

    • Rimarko: Ĉar iam havas egale estintan kaj estontan sencon, tiu adverbo povas en kelkaj okazoj esti dubasenca. Por forigi tiun konfuzon, oni povas, laŭ la okazo, aldoni al iam la adverbojn antaŭe aŭ poste. Tamen en plej multaj okazoj la tempo de la verbo sufiĉas por forigi ĉian dubon.

  2. en ia tute ne difinita tempo.

    • ni, esperantistoj, devas labori pli energie ol iam

    • se mi vin iam portis en la koro, vivu

    • el ĉiuj, kiuj iam min ĉirkaŭis, vi estas la plej brava

    • tiun sinjoron mi vidis iam ajn

    • iam kaj iam

  3. En ia pasinta tempo.

    • iam ni havis reĝon

    • iam ni estis amikoj, sed lia konduto fremdigis lin al mi

  4. En ia venonta tempo.

    • kio vivas, necese devas iam morti

    • mi ne povas esperi, ke li iam sukcesos

    • atingu min morto, se iam eĉ la ombro de sopiro povos min tiri al alia viro

    • iam poste venos la venko

    • iam mi faros ĝin, sed mi ne scias kiam

En aliaj lingvoj

    • La belorusa: калісьці, калі-небудзь
    • La ĉeĥa: dřív, kdysi, někdy, svého času
    • La franca: jamais (un jour), un jour (loc. adv.), jadis
    • La hispana: alguna vez, algún día (loc. adv.), antiguamente
    • La nederlanda: ooit
    • La pola: kiedyś, niegdyś, ongiś
    • La portugala: um dia, uma vez, outrora
    • La rumana: cândva
    • La rusa: когда-то, когда-нибудь
    • La slovaka: dakedy, kedysi, niekedy
    • La germana: irgendwann
    • La hungara: valamikor
    • La germana: einst
    • La hungara: egykor
    • La germana: irgendwann
    • La hungara: valamikor