Vorto: hm

  1. Voĉado kun fermita buŝo, markanta ĉeeston, komprenon, kaj - tone - diversajn sentojn.

    • – Juĝanto: Sekve vi estas preta ankaŭ ĵuri pri ili? – Juĝato: Hm... ne tre volonte, sinjoro

    • ŝi ektusis «hm, hm, hm», tamen malgraŭ tio neniu venis

    • – Kompatemon?.. Hm!.. Kio estas la kompatemo?

    • hm! Li estis interesa homo

En aliaj lingvoj

    • La franca: hum!
    • La itala: uhm
    • La portugala: hum
    • La rusa: хм!, гм!