Vorto: heĝo

  1. Barilo konsistanta el vivantaj arbetoj, kies branĉoj interplektiĝas.

    • la sambuko tre ofte videbla arbo en la kamparheĝoj

    • turfalkino, kiu rompetis al si flugilon, ni trovis en heĝo de nia ĝardeno

    • hodiaŭ ni parolis trans la heĝo, kiam ni ambaŭ estis en la ĝardeno

    • la neĝo kuŝis genuprofunde, kaj de la rozĝardeno restis nur nigraj dornheĝoj

En aliaj lingvoj

    • La angla: hedge
    • La belorusa: жывая загарадзь
    • La bretona: garzh
    • La bulgara: жив плет
    • La franca: haie
    • La germana: Hecke
    • La hispana: seto
    • La hungara: élő sövény, sövénykerítés
    • La itala: siepe
    • La nederlanda: haag
    • La persa: پرچین, چپر
    • La pola: żywopłot
    • La portugala: cerca viva
    • La rusa: живая изгородь