Vorto: fugo

  1. Komponaĵo en kiu melodion komencas konduka voĉo kaj prokraste ripetas imitaj voĉoj konforme al kontrapunktaj reguloj.

    • Johano Sebastiano Baĥo en 1750, la jaro de sia morto, ne povis fini sian lastan verkon, «La arto de fugo»

    • li finis mallaŭte sian agadon kiel tradiciisto, eĉ kontraŭmodernisto, kiu fine preferis eksmodiĝintajn muzikformojn, kiel fugo, kanono

En aliaj lingvoj

    • La angla: fugue (musical)
    • La belorusa: фуга
    • La bulgara: фуга
    • La ĉeĥa: fuga
    • La franca: fugue (musicale)
    • La germana: Fuge (Musik)
    • La kataluna: fuga (mús.)
    • La nederlanda: fuga
    • La portugala: fuga
    • La rusa: фуга
    • La slovaka: fúga (hud)