La Simpla Vortaro de Esperanto

Vorto: forko

Manĝilo konsistanta el tenilo kaj plateto provizita per pluraj pikiloj, servanta por piki ion kaj levi ĝin al la buŝo.
- Oni metis antaŭ mi manĝilaron, kiu konsistis el telero, kulero, tranĉilo, forko, glaseto por brando, glaso por vino kaj telertuketo
- la ansero elsaltis el la plado kaj kun forko kaj tranĉilo en sia dorso balanciĝante ekiris sur la planko
- se iu buĉis oferon tiam venadis knabo de la pastro dum la kuirado de la viando havante en sia mano tridentan forkon kaj li enpuŝadis ĝin en la kaldronon aŭ en la poton kaj ĉion, kion trafis la forko prenadis la pastro
- fruktodona valo kiu havis formon de forko, kies dentoj estis kaŝitaj inter la ŝtonoj
Samforma objekto.
- kaj ili uzis la forkon, kiun ili havis malantaŭe ĉe la vosto por pinĉi la skarabon je lia barbo
- la karbujoj, la forkoj kaj la ŝoveliloj
- forna forko kaj sitelo
- sonforketo
(figure) Disbranĉiĝo.
- forko de arbo, branĉo
- vojforko
- forkiĝo de komputila programo