Vorto: finaĵo

  2. Lasta parto de vorto, varianta laŭ ties gramatika rolo (deklinacio aŭ konjugacio).

    • la tri ĉefaj finaĵoj -o, -a, -i, kune kun siaj signifoj, difinas tri ĉefajn signifo-kategoriojn, al kiuj apartenas almenaŭ ĉiu negramatika radiko

    • la finaĵoj havas duoblan funkcion, gramatikan kaj vortfaran

    • la fina silabo «aŭ» ne estas en Esperanto finaĵo, sed nur vortfino

En aliaj lingvoj

    • La belorusa: канец, кончык, наканечнік
    • La hungara: végződés
    • La nederlanda: einde
    • La pola: końcówka
    • La rusa: конец, окончание, наконечник
    • La belorusa: канчатак
    • La franca: terminaison (gramm.)
    • La germana: Endung
    • La hungara: rag, végződés
    • La indonezia: akhiran
    • La nederlanda: uitgang (gramm.)
    • La pola: końcówka gramatyczna
    • La rusa: окончание