Vorto: fianĉino
-
Edziniĝonto; virino havanta fianĉon aŭ fianĉinon.
en la salono estis neniu krom li kaj lia fianĉino
kiel bela estas via amo, mia fratino, mia fianĉino!
-
Edzinigebla virino; virino serĉanta fianĉon aŭ fianĉinon.
sian edzinon Malanja'n, kiu fraŭline estis la plej riĉa kaj plej bela fianĉino en la tula vilaĝo, li amis pasie
En aliaj lingvoj
- Ido: fiancitino
- La angla: fiancee, fiancée
- La bulgara: годеница
- La franca: fiancée
- La germana: Verlobte
- La hispana: prometida, novia
- La hungara: eladó lány
- La itala: fidanzata
- La kataluna: promesa, xicota
- La nederlanda: verloofde (vr.)
- La pola: narzeczona
- La rusa: невеста
- La hispana: mujer casadera
- La kataluna: (noia) núbil
- La pola: panna na wydaniu