Vorto: fajrero

  1. Arda parteto elĵetita de brulanta korpo, produktata de du kunfrotaj malmolaj korpoj, aŭ eligata de elektrumita korpo.

    • unu fajrero estas sufiĉa, por eksplodigi pulvon

    • apenaŭ li ekbatis kaj la fajreroj ekflugis el la fajrilo

    • la ŝtalo ekfrapis la fajroŝtonon tiel, ke fajreroj ekŝprucis

    • la lumo de la suno estingiĝis kiel lasta fajrero de brulanta papero

    • brilanta, fajreranta stelo

    • fajrerantaj okuloj

    • sur la fundo de lia timo vekiĝis fajrero de naiva espero

En aliaj lingvoj

    • La angla: spark
    • La belorusa: іскра
    • La bretona: elf, fulenn (tan)
    • La ĉeĥa: jiskra z ohně
    • La ĉina: 火星 [huǒxīng], 火星儿, tr. 火星兒 [huǒxīngr], 星火 [xīnghuǒ], 火花 [huǒhuā]
    • La franca: étincelle
    • La germana: Funke
    • La hispana: chispa
    • La hungara: szikra
    • La japana: 火花 [ひばな]
    • La kataluna: espurna, guspira
    • La nederlanda: vonk
    • La pola: iskra, skra
    • La rusa: искра
    • La slovaka: iskra
    • La turka: kıvılcım