Vorto: diablo

  1. Estro de la malbonaj spiritoj, de la infero, kontraŭulo de dio.

    • la diablo lin prenu!

    • ŝi estas ruza kiel la diablo, ŝi estas sorĉistino

    • kaj li ekkaptis la drakon, la antikvan serpenton, kiu estas la Diablo kaj Satano

  2. Demono, unu el la loĝantoj de la infero.

    • la diabloj ĝin prenu

    • ne pentru diablon sur la muro

    • sep diabloj kaj unu diablino batu al vi la dentojn

    • li frotis la okulojn kaj ekvidis naŭ malbelajn diablojn, kiuj rondire dancis ĉirkaŭ li

    • per ĉiuj diabloj, ni ne igu la aferon ankoraŭ pli malsimpla!

  3. (figure) Tre malica homo aŭ aganto.

    • li estas vera diablo kun la virinoj!

    • diablino

    • ŝajnis normala ke ni pensu ke granda diablo de la mezepoka Eŭropo estis Katolikismo

En aliaj lingvoj

    • La angla: devil
    • La belorusa: д'ябал, чорт, шатан
    • La ĉeĥa: čert, ďábel, ďábel
    • La franca: diable
    • La germana: Teufel
    • La hebrea: שטן
    • La hispana: diablo
    • La hungara: ördög
    • La malnovgreka: διάβολος
    • La nederlanda: duivel
    • La pola: Antychryst, Belzebub, Lucyfer, Szatan
    • La portugala: diabo
    • La rusa: дьявол
    • La slovaka: čert, diabol
    • La germana: Teufel, Dämon
    • La pola: diabeł, bies, czart, czort
    • La rusa: чёрт, бес
    • La bulgara: дявол
    • La germana: Teufel, Satan
    • La pola: diabeł, czort
    • La rusa: чёрт, чертяка