Vorto: cumo

  1. Infloresko, ĉe kiu sub la unua floro aperas flankaj branĉoj finiĝantaj per floro, sub kiu denove aperas flankaj branĉoj kaj tiel plu.

    • ducumo

    • plurcumo

    • kunmetita cumo

    • alterna unucumo

    • ŝraŭba unucumo

En aliaj lingvoj

    • La franca: cyme
    • La germana: zymöser Blütenstand
    • La hungara: bogas virágzat
    • La itala: cima (bot.)
    • La nederlanda: middelpuntvliedende bloeiwijze, bijschermdragende bloeiwijze
    • La pola: wierzchotka (kwiatostan)
    • La rusa: цимозное соцветие