Vorto: buo

  1. Flosanta ilo alfiksita ĉe la fundo, en maro aŭ rivero, kaj uzata por signali ian danĝeran lokon aŭ por alligi ŝipon; naĝbarelo.

    • la kutro iris proksime de arbustoj, kiuj prikreskis la moleon ekde la kvina buo

    • ni aliris kun la duonmallevita ĉefvelo, kaj «Tufanaso» ĵetis la ankron apud fera buo, en kies ringon estis haste traigita la poŭpa haŭsero

    • ŝi estis trovita, elĉerpita kaj ekstreme malvarma, dum ŝi alkroĉiĝis al buo meze de maro

En aliaj lingvoj

    • La angla: buoy
    • La belorusa: буй, бакен
    • La bulgara: шамандура, буй, бакен
    • La ĉeĥa: bóje
    • La franca: bouée
    • La germana: Boje
    • La hispana: boya
    • La hungara: bója, úszó
    • La itala: boa
    • La kataluna: boia
    • La nederlanda: boei, baken
    • La pola: boja, pława, baka
    • La rumana: baliză
    • La rusa: буй, бакен
    • La slovaka: bója, bója, plavák