Vorto: branĉo
-
Tigo kreskanta el alia tigo aŭ el trunko.
ĝi pendiĝis sur la branĉoj de la arbeto
prenu al vi en la unua tago fruktojn de belaj arboj, branĉojn de palmoj kaj branĉojn de densaj arboj kaj de apudriveraj salikoj
la trunko havis tri branĉojn
-
(figure) Io, kio disapartiĝas el la ĉefparto, kiel branĉo el trunko; dividaĵo, fako.
la branĉoj de rivero
la instruado estu fundamenta, larĝa, plena, ĝi ampleksu ĉiujn branĉojn de la koncernata objekto
la branĉoj de la montaro
la ses branĉoj kiuj elstaris el la kandelabro
En aliaj lingvoj
- La belorusa: галіна, галінка
- La bretona: barr, brank, skourr
- La bulgara: клон
- La franca: branche
- La germana: Ast, Zweig
- La hispana: rama
- La hungara: ág
- La pola: gałąź
- La portugala: galho
- La rusa: ветвь, ветка, сук
- La slovaka: vetva
- La belorusa: галіна (навукі, прамысловасьці і да г.п.), адгалінаваньне
- La germana: Arm, Zweig, Branche, Ausläufer
- La hungara: ág, ágazat
- La pola: gałąź, branża
- La rusa: ветвь, ответвление, отрасль (науки, промышленности), рукав (реки), отрог (горной цепи), разряд (в классификации)