Vorto: betulo

  1. Genro el familio betulacoj (Betula), arboj kaj arbedoj kun hela mola ligno, kun tre flekseblaj branĉoj, ofte kun blanka trunkŝelo.

    • malgranda betulo, kiu kreskis tie en la arbaro

    • la betulo atingis la plej grandan altecon; kiel blanka radio de fulmo ĝia gracia trunko serpentforme leviĝis supren, ĝiaj branĉoj ondiĝis kiel verda krepo kaj standardoj

    • ni enterigis ŝin ĉe la bordo sub bonodora funebra betulo

    • ĉi tie entute mankas nanaj betuloj, kiuj en Laponio kovras la teron tuj sude de la senarba zono

En aliaj lingvoj

    • La angla: birch
    • La belorusa: бяроза
    • La bretona: bezvenn, gwezenn-vezv
    • La bulgara: бреза
    • La ĉeĥa: bříza
    • La franca: bouleau
    • La germana: Birke
    • La hispana: abedul
    • La hungara: nyír(fa)
    • La persa: غان, توس
    • La pola: brzoza
    • La portugala: bétula
    • La rusa: берёза
    • La slovaka: breza
    • La sveda: björk