Vorto: beja

  1. de ruĝe-bruna harkoloro ofte malheliĝanta ĉe la ekstremo de membroj.

    • la vandojn kovris la afiŝoj de ŝia junaĝo: filmaj korifeoj jam delonge forgesitaj, bejaj poneoj kun zorge plektita kolhararo

En aliaj lingvoj

    • La franca: alezan, bai