Vorto: barbaro

  1. Fremdulo, ofte rigardata kiel necivilizita homo.

    • se do mi ne scios la signifon de la voĉo, mi estos, rilate la parolanton, barbaro, kaj la parolanto estos por mi barbaro

    • la barbaroj montris al ni neordinaran bonecon, ĉar ili ekbruligis fajron kaj akceptis nin ĉiujn pro la tiama pluvo kaj pro la malvarmeco

    • barbaroj invadis Eŭropon dum la 5a jarcento

    • kiam en la centra Eŭropo la barbaroj vestitaj per maldelikataj feloj sin kaŝis en kavernoj, Egipto jam posedis altan socian organizon

    • senĉese ankaŭ kreskis de la alfluo de Sardanoj (Sardinianoj) kaj Ŝakaluŝoj (Sicilianoj), kiuj en tiu epoko estis ankoraŭ pli grandaj barbaroj kaj rabistoj, ol la enlandaj Libianoj

    • la banditoj kaj barbaroj ĉiam estis pretaj al la atako

    • la ĉina civilizo estis konstante minacata de ĉirkaŭaj barbaroj, simile kiel estis la roma imperio fare de ĝermanoj, kaj mezepokaj okcident-eŭropaj reĝlandoj fare de la normanoj

  2. (figure) Kruelulo, senkompatulo.

    • leginte la regulojn por buĉado de bovino (19, 1-10), mi ne povis ne noti marĝene: «Kiaj barbaroj!»

En aliaj lingvoj

    • La angla: barbarian
    • La belorusa: барбар
    • La ĉeĥa: barbar, primitiv
    • La franca: barbare (subst.)
    • La germana: Wilder, Barbar
    • La hispana: bárbaro
    • La hungara: barbár
    • La kataluna: bàrbar (subst.)
    • La nederlanda: barbaar
    • La pola: barbarzyńca
    • La rusa: варвар
    • La slovaka: barbar, nevzdelanec, surovec
    • La sveda: barbar
    • La germana: Rohling, Wüstling, grausamer Mensch
    • La pola: barbarzyńca